حمید بقایی، رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران می‌گوید که به علت "رعایت نکردن توافقنامه های قبلی" تمامی روابط میان ایران و موزه لوور فرانسه قطع می شود.

آقای بقایی روز دوشنبه ۱۵ فروردین (چهارم آوریل) گفت: "ایران تاکنون دو بار نمایشگاه در موزه لوور داشته است و آنها نیز باید سال ۸۸ نمایشگاهی از آثار ایرانی در کشور ما برگزار می‌کردند که تاکنون اقدامی در این رابطه انجام نداده‌اند و ما نیز در مقابل این حرکت آنها، کل ارتباطاتمان با این موزه را قطع می‌کنیم."

به گفته آقای بقایی، این تصمیم ایران رسما به سفیر فرانسه در تهران ابلاغ شده است.

رئیس سازمان میراث فرهنگی ایران همچنین در نشست خبری امروز اعلام کرد که "از این پس هیچ هیئت باستان‌شناسی خارجی به طور مستقل نمی تواند در ایران عملیات کاوش انجام دهد".

به گفته آقای بقایی، تمامی پروژه های کاوشگری از این پس می بایست با مشارکت باستان شناسان ایرانی صورت گیرد و ریاست گروه کاوش نیز بر عهده طرف ایرانی خواهد بود.

وی همچنین به خبرنگاران گفت که ایران دیگر اجازه نخواهد داد که اشیاء تاریخی این کشور به منظور مطالعه و تحقیق از این کشور خارج شوند. آقای بقایی علت ایت تصمیم را "مشکلاتی" دانست که به هنگام درخواست مراجعت این اشیاء به ایران ممکن است روی دهد.

در همین رابطه، بیژن روحانی، پژوهشگر و حفاظت‌گر میراث فرهنگی به بی‌بی‌سی فارسی گفت که سابقه روابط میان ایران و فرانسه در زمینه آثار تاریخی به قرن نوزدهم باز می گردد و این روابط در سالهای پیش از انقلاب اسلامی تا به آنجا پیش رفته بود که نخستین مدیر موزه ایران باستان، یکی از باستان شناسان فرانسوی به نام آندره گدار بود.

به نظر آقای روحانی قطع رابطه میان سازمان میراث فرهنگی ایران و موزه لوور فرانسه نمی تواند برای هیچکدام از دو طرف سودمند تلقی شود.

از نظر این پژوهشگر و حفاظت‌گر میراث فرهنگی، خواسته ایران برای برپایی نمایشگاه های داخلی از میراث فرهنگی ایرانی، قابل توجه است و ایران نمی خواهد که تنها فرستنده آثار خود به خارج از کشور باشد، بلکه تلاش می‌کند با آوردن میراث فرهنگی ایرانی که در موزه های خارج از این کشور نگهداری می شوند، به موزه های خود "رونق" بدهد.

گفتگوی امیرپیام با بیژن روحانی، پژوهشگر و حفاظت‌گر میراث فرهنگی درباره قطع رابطه ایران با موزه لوور

قطع روابط با موزه بریتانیا نتیجه بخش بود

آقای بقایی که امروز در یک نشست خبری در محل موزه ملی ایران با خبرنگاران سخن می گفت، به مشکلات موجود برای انتقال منشور کوروش به ایران اشاره کرد و گفت: "موزه بریتانیا یکی از مهمترین دلایل را امکانات فنی و امنیتی در ایران عنوان می‌کرد و در زبان دیپلماسی محترمانه به ما می‌گفتند که لیاقت نگهداری منشور را ندارید. اما ما در مقابل این حرکت آنها کل ارتباطاتمان با موزه بریتانیا را برای مدتی قطع کردیم و این راه پاسخ داد."

رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در دی ماه ۸۸ و در پی تاخیر در زمان انتقال منشور کوروش به ایران، گفته بود که چنانچه مسئولان موزه بریتانیا در تعهد خود نسبت به فراهم کردن شرایط انتقال و نمایش منشور حقوق بشر کوروش تعلل کنند، ایران کلیه روابط فرهنگی خود با موزه بریتانیا را قطع می کند.

منشور حقوق بشر کوروش براساس توافق بین سازمان میراث فرهنگی و موزه بریتانیا به موزه ملی ایران پس از هشت ماه تاخیر در اواخر شهریورماه سال گذشته به ایران رسید و به نمایش عمومی گذاشته شد.

منشور کوروش که به شکل یک استوانه از جنس سفال است، برای آخرین بار حدود چهل و یک سال پیش و به مناسبت مراسم بزرگداشت دو هزار و پانصدمین سالگرد تاسیس شاهنشاهی هخامنشی به طور امانت در اختیار ایران قرار گرفته بود و به گفته مقامات سازمان میراث فرهنگی، تنها به مدت ده روز در ایران بود.

موفقیت بزرگ ایران در رفع توقیف از لوح های هخامنشی

خبرگزاری فارس هفته گذشته اعلام کرده بود که یک دادگاه استیناف در آمریکا از الواح هخامنشی ایران که از بیش از ۷۰ سال پیش به منظور ترجمه و پژوهش به مؤسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو انتقال داده شده، رفع توقیف کرده است.

آقای بقایی در نشست خبری امروز از رای دادگاه استیناف آمریکا درباره رفع توقیف الواح هخامنشی، به عنوان "موفقیتی بسیار بزرگ" در سطح بین المللی یاد کرد و "لابی صهیونیست ها" را علت اصلی تاخیر در رفع توقیف از این لوح های گلی عنوان کرد.

الواح هخامنشی، لوحهای گلی ۲۵۰۰ ساله است که اطلاعاتی به زبان عیلامی و به خط میخی بر آنها نگاشته شده و تصویری از زندگی در ایران باستان ارائه می کند.

این الواح نخستین بار در سال ۱۹۳۳ در مجاورت مجموعه باستانی تخت جمشید از زیر خاک بیرون کشیده و برای مطالعه و ترجمه موقتا به موسسه خاور شناسی دانشگاه شیکاگو سپرده شد.

بیژن روحانی، پژوهشگرو حفاظت‌گر میراث فرهنگی، ارزش اصلی گل نوشته های هخامنشی را در کشف متون حک شده بر روی آنها دانست که می تواند در آشکار ساختن تاریخ آن دوره ایران بسیار حیاتی تلقی شود.

دانشگاه شیکاگو در سال ۱۹۵۱ بیش از ۳۷ هزار عدد از این الواح را به ایران بازگرداند و در تابستان سال ۱۳۸۳ نیز ۳۰۰ لوح دیگر را به ایران باز گرداند.

اما دادگاه فدرال ایالت ایلی نوی آمریکا در سال ۲۰۰۳ (تیرماه ۱۳۸۵) حکم داد که آثار تاریخی متعلق به دولت ایران که در دانشگاه شیکاگو در ایالت ایلی نوی به امانت گذاشته شده بود حراج شود تا از محل درآمد حاصل از آن به خانواده های پنج شهروند آمریکایی که چهارده سال پیش در انفجاری در بیت المقدس کشته شدند، غرامت پرداخت شود.

گروه فلسطینی حماس که مورد حمایت ایران است در آن زمان مسئولیت این بمبگذاری را که در بازارچه ای در بیت المقدس رخ داد به عهده گرفته بود اما دادگاه فدرال ایالت ایلی نوی با مسئول شناختن ایران حکم داد که از محل داراییهای دولت ایران در آمریکا به خانواده های قربانیان غرامت پرداخت شود.

در سال ۱۳۸۵ که مسئولیت سازمان میراث فرهنگی ایران بر عهده اسفندیار رحیم مشایی بود، دولت ایران رسما به این حکم اعتراض و اعلام کرد که به مراجع داوری بین المللی شکایت خواهد کرد. دانشگاه شیکاگو هم نسبت به حکم دادگاه اعتراض و درخواست تجدیدنظر کرد.

به گفته آقای بقایی "دادگاه هفتم استیناف روز سه‌شنبه (نهم فروردین ۱۳۹۰) در آمریکا تشکیل شده و اعلام کرده است که این الواح، آثار فرهنگی محسوب شده و قابل 'توقیف' نیستند."

قدمت این الواح به سالهای ۵۰۹ تا ۴۹۴ پیش از میلاد (دوره میانی حکومت داریوش اول) بازمی گردد و حاوی اطلاعاتی درباره زندگی روزمره نظیر جیره روزانه کارگران و حقوق آنهاست.